Soms wil kunst je doen nadenken. Soms zet kunst een bewustwordingsproces op gang dat misschien al sluimerend aanwezig was. Wie kan immers ontkennen dat de natuur- en milieuproblematiek geen thema is in de actuele samenleving?
De kunstcreaties in dit pakket willen het jachtige van de samenleving laten wegvallen om zo ruimte te maken voor het wezenlijke, voorbij de overprikkeling. Het belang van de natuur voor de mens op zoek naar rust is onmiskenbaar. Welke rol kan cultuur hierbij spelen?
Als autodidact en fan van Andy Warhol verwijst Jacques Charlier (°1940) op actuele wijze in een pamfletachtig schilderij naar de opsporing van water in de ruimte. De ironie is nooit ver weg in zijn oeuvre.
Net zoals je meer en meer sterren ziet oplichten wanneer je blijft staren in de donkere nacht naar de hemel, is een zwart vlak nooit een homogene donkere massa in het werk van Ado Hamelryck (°1941). Hij laat zien hoe de artistieke repetitieve handeling van het krassen op papier het wezenlijke vormt van zijn creatieve werkwijze. Deze kunstenaar keert terug naar de essentie van inkt op papier en de intensiteit van zwart.
Hugo Duchateau (°1938) onderzoekt graag de verhouding tussen natuur en cultuur. Zijn werk zou zowel abstract kunnen zijn als een partij bomen of struiken kunnen voorstellen tegen een blauwe lucht met een streepje wolken. Natuurelementen als water, wind, licht en lucht krijgen de vrijheid om te zijn. Verf en kleur krijgen bij deze kunstenaar de vrije loop. Kleur en vorm worden beschouwd als bouwstenen van de schilderkunst.
Met een gelijkaardige focus ontleedt Vincent Van Den Meersch (1912 – 1996) de emancipatie van vorm en kleur. Deze kunstenaar was de stuwende kracht van vernieuwing in de Limburgse kunstscène. Dit ensemble bevat 2 werken van zijn hand. In het ‘Lyrisch abstract’ (1960) overlappen verschillende kleurvlakken mekaar waardoor een zekere vorm van dieptezicht ontstaat. Brede lijnen in kleur kunnen hier het tweedimensionale van het oppervlak doorbreken en de illusie van ruimte creëren. In het tweede werk uit 1990 kiest hij voor meer radicale soberheid en zie je een strakke organisatie van wit met groen en geel. De intense kleuren in een nuchtere gestructureerde compositie doen je geest tot rust komen.
Paul Gees ( °1949) onderzoekt de interactie tussen natuurlijke materialen als hout en steen. Deze muursculptuur bespeelt de natuurwetten. Het is een frêle evenwichtsoefening waarbij de massa van de steen de veerkracht van het hout uitdaagt.
Tot slot kan je je afzonderen in de intieme ontmoeting met een gemoedelijk werk van Piet Stockmans (°1940). Zeven beschilderde porseleinen plaatjes, gekleefd op aquareldoek, en samengevoegd in een sober kistje, vragen om een observatie van dichtbij. Stockmans beeldt hier op minimale wijze de scheppingsdagen uit en doet beroep op de archetypen uit ons collectief geheugen. Je wordt subtiel uitgenodigd om terug te keren naar de bron, met het accent op de schepping van een creatieproces. Het is een sculpturaal experiment als een dichtbundel, waarbij porselein als materiaal gekoesterd wordt in al haar facetten.
